Circuit-handleiding F1: De grootste nummers van Albert Park

Op papier lijkt Albert Park’s semi-straatlus niet erg moeilijk. De 5.278 kilometer veel circuit heeft een totaal van 14 bochten en Charles Leclerc nam een 1.19813 als de snelste race vorig jaar. Kortom, een zeer snel werk met een enorme stroom. Dat is echter niet zo eenvoudig als het lijkt.

Een van de problemen van zo’n semi-straten circuit is dat er zoveel reizen is tijdens het jaar naast de F1-reis. Als gevolg daarvan, de individuen beginnen de race reis met veel greep op de baan. Dit effect in tragere borstdagen, hoewel er een grote baanontwikkeling in het geval van Albert Park. Dit betekent dat de hoeveelheid hand stijgt zeer snel wanneer er auto Rubber leverancier Pirelli schat de ontwikkeling van het werk is een drie op een schaal van vijf, zeer groot. Als de plaat meer grip biedt, zullen de rondetijden snel dalen.

Voor een stadscircuit vormt ook een probleem voor professionals. Het cement is veel hobbeliger dan op de meeste permanente circuits, maar de revisie moet ook worden aangepast. Met de huidige regels wil men het voertuig zo laag mogelijk te veranderen om meer voordeel van de vloer effect, maar ook klein en de auto stuitert erg. Dit veroorzaakt problemen voor de bestuurders, die dit in de randen zien op het niveau van de grip van het voertuig. Bovendien kan het problemen veroorzaken in de remgebieden, omdat een klap een beetje te stevig wordt en het voertuig instabiel wordt en de kans op remmen toeneemt.

Noodzakelijke aanpassingen

Jarenlang was het ook een bijna onmogelijke taak om in Melbourne in te halen, maar door veranderingen in het circuit moest het gemakkelijker zijn. Dit resulteerde in maar liefst vier DRS-zones met slechts twee detectiepunten. Dat betekent dat bestuurders op één detectiepunt concurreren om DRS voor twee zones. Het is bocht 14-bend 1, bocht 2-bend 3 en bocht 8-bend 9 en draai 10-bend 11. Dit creëert een strategisch spektakel, want het inhalen voor die zones maakt je kwetsbaar als bestuurder in de DRS-zones en het verdedigen ervan is een hele uitdaging.

Vorig jaar waren de chauffeurs ook bezorgd over veiligheid op zijn beurt 6 en beurt 7. Er was een stoepsteen aan de buitenkant die de chauffeurs graag gebruikt, maar als ze raken het in de verkeerde hoek, kunnen ze vrij snel crashen. In 2024 liet al zien dat terwijl George Russell op zijn beurt 6 in de race crashte en midden op de baan stond nadat hij van de startbaan was afgedwaald. Beide problemen zijn nu aangepakt. De stoofsteen aan de buitenkant is nu een ‘negatief’, wat betekent dat het plat is en niet de bekende verhoogde randen heeft. Bovendien is de landingsbaan verder naar achteren verplaatst om een herhaling van een dergelijke crash als Russell’s of liever het resultaat van een dergelijke crash te voorkomen.

Tot slot worden de coureurs geconfronteerd met de hoogste laterale G-krachten van het seizoen in een enkele bochtcombinatie. Op zijn beurt 9-10 krijgen de chauffeurs 5,1 G, dus een goed opgeleide nek is essentieel.

Thuisrijder Jack Doohan, die hier aan het begin van zijn tweede F1-race is maar het circuit in de simulator kan leren kennen, beschrijft Albert Park als volgt:” Het is een lastig circuit. Het is deels een straatcircuit en deels een permanent circuit, waardoor het uniek is. Het asfalt kan glad zijn en het is belangrijk om snel in het ritme te komen.” wijst vooral op de hoge snelheden in de bochten als een uitdaging. ” Albert Park is een ongelooflijk circuit, een circuit dat door de jaren heen sneller is geworden dankzij de nieuwe indeling en het nieuwe asfalt. Het is een grote uitdaging voor teams en bestuurders om de auto correct aan te passen, wetende hoe snel de bochten zijn.”

De Australische Grand Prix vindt plaats op zondag 16 maart. De wedstrijd begint om 15.00 uur lokale tijd, wat vertaalt in een starttijd van 05.00 uur voor Nederlandse kijkers. Op vrijdag worden er nog twee gratis trainingen gehouden, waarna zaterdag wordt gewijd aan de derde gratis training en kwalificatie.

Kenteken melden