Interview: Red Bull ingenieur Nicholas over zijn gids, werkt in F1 en social media faam

Op 27 februari komt het boek ‘Life in the Pitlane’ uit, waarin Calum Nicholas op een eerlijke en nuchtere manier zijn reis naar de Formule 1 beschrijft. De Brit ontdekte pas op latere leeftijd wat hij wilde gaan doen met zijn leven, maar stelde, toen hij het eenmaal wist, alles in het werk om zijn doel te bereiken. Hij maakte in 2012 bij Marussia zijn entree in de Formule 1 en ging in 2015 aan de slag bij .

Bij de renstal uit Milton Keynes heeft Nicholas sinds 2018 de functie van Senior Power Unit Assembly Technician. Die rol houdt in dat hij verantwoordelijk is voor alle onderdelen en systemen die aan de motor gekoppeld zijn. Ook maakt hij deel uit van de veelgeprezen pitcrew van Red Bull Racing: Nicholas is degene die de wheelgun rechtsachter bedient. Zo leverde hij een wezenlijke bijdrage aan alle vier de rijderstitels van en de constructeurstitels die het team in 2022 en 2023 veroverde.

Met ‘Life in the Pitlane’ treedt Nicholas in de voetsporen van voormalig Formule 1-monteurs Steve Matchett en Marc Priestley. Van Matchett verscheen in 1999 het boek ‘The Mechanic’s Tale’, Priestley kwam in 2017 in de boekhandel te liggen met ‘The Mechanic’. Een wezenlijk verschil tussen Nicholas en zijn voorgangers: de Red Bull-man brengt zijn boek uit terwijl hij nog voor een Formule 1-team werkzaam is. Onze eerste vraag aan Nicholas als we hem via Microsoft Teams te spreken krijgen, luidt dan ook:

Calum Nicholas heeft bijgedragen aan het succes van Max Verstappen.

Foto door: Red Bull Content Pool

Hoe reageerde Red Bull toen je vertelde dat je met een boek ging komen?

“Beter dan verwacht. Ik weet nog dat ik tegen mijn partner zei dat er een redelijke kans was dat Red Bull dwars zou gaan liggen, toen ik net had besloten om een boek te gaan schrijven. Ik accepteerde dat dat kon gebeuren. Maar ik had me eerlijk waar geen betere reactie kunnen wensen. Ze boden zelfs aan om te helpen. En niet alleen het management en de mensen van de afdeling marketing en communicatie – degenen waar ik het meest ongerust over was – waren fantastisch, ook mijn collega’s in de garage reageerden positief. Ik voel me echt gezegend, want ik denk niet dat ik dit bij een ander team had kunnen doen.”

Wilde het team het boek voor publicatie lezen?

“Ik wist dat als ik gelijk naar het team zou stappen met de mededeling dat ik een boek ging schrijven, mij een halt zou worden toegeroepen. Ieder weldenkend PR-persoon zou zo’n project in de kiem smoren. Dus ik besloot om gewoon maar aan de slag te gaan en later pas naar het team te gaan. Nadat ik ze eenmaal had geïnformeerd, vroegen ze of ze het voor publicatie mochten lezen. Ik had daar geen enkel probleem mee, aangezien ze zo goed reageerden. Maar de laatste versie was toen reeds af. Dus ik zei tegen ze: ‘Kijk, dit is wat ik heb geschreven. Ik hoop dat we het kunnen laten werken.'”

Had het team op- of aanmerkingen op wat je geschreven had?

“Helemaal niets. Voor zover ik weet, waren er geen problemen.”

Wat was eigenlijk de reden voor jou om een boek te schrijven?

“Het was een optelsom. Ieder keer wanneer ik thuis kwam en mijn vrienden vertelde wat ik nu weer had meegemaakt, zeiden ze tegen me: ‘Cal, je zou een boek moeten schrijven!’ Ik heb daar verder nooit echt serieus over nagedacht, totdat ik betrokken raakte bij projecten om techniekonderwijs en bepaalde loopbanen in onze sport te promoten. Toen begon ik de meerwaarde van een boek in te zien. Daarnaast kreeg ik heel veel vragen via Instagram en Twitter van mensen die ook graag in de Formule 1 wilden werken. In het begin beantwoordde ik alles. Maar naarmate ik meer volgers kreeg, werd het steeds moeilijker om iedereen van de juiste informatie te voorzien. Een boek leek mij een goede manier om in één keer heel veel mensen advies te kunnen geven.”

Calum Nicholas staat sinds 2015 op de loonlijst bij Red Bull Racing.

Foto door: Red Bull Content Pool

In het boek schrijf je dat het aantal volgers – op Instagram zijn het er inmiddels bijna 350.000 – in 2020 ineens een vlucht nam. Hoe voelde je je daaronder?

“Ik was op de eerste plaats verrast. Later begon ik het een beetje te begrijpen. Dankzij de populaire Netflix-serie Drive to Survive kreeg het publiek een unieke blik achter de schermen. Sommigen waren hongerig naar meer en begonnen op social media te zoeken naar mensen die in de paddock werken. En zo kwamen ze onder andere uit bij mij. Vervolgens begon ik ze te voeden door over mijn werk en dingen die in de paddock spelen, te vertellen. Zo kreeg ik meer en meer volgers. Als ik nu zie hoeveel mensen mij volgen, ben ik gewoon heel dankbaar.”

Sommige andere monteurs en engineers bij Red Bull hebben ook flink wat volgers. Dat sommigen er meer hebben dan anderen, levert dat niet soms scheve gezichten op in de garage?

“Ik heb dat zelf nooit zo gemerkt. Zoals in iedere groep mensen die heel hecht is, wordt er wel eens geplaagd. Dan word ik Hollywood of meneer de influencer genoemd, of iets dergelijks. Maar ik vind dat zelf niet erg. Als mensen mij plagen, plaag ik gewoon terug. Tot echte problemen heeft het nooit geleid.”

Je reageerde laatst op X op een bericht van Sophia Flörsch, die reageerde op een post van ons waarin een quote van te lezen was over diversiteit. Ik zag een aantal media uitpakken met wat jij postte. Hoe keek jij daarnaar?

“Het gebeurt al een tijdje dat media met mijn posts aan de haal gaan. Je moet beseffen dat je een bepaalde verantwoordelijkheid hebt als je in de publiciteit staat. Het is aan mij om ervoor te zorgen dat ik het team niet in diskrediet breng met iets wat ik zeg. Ik heb er verder geen problemen mee hoor, als journalisten dingen die ik zeg aangrijpen om een discussie op gang te brengen. Dat is helemaal prima. Het is wel lastig om niet geïrriteerd te raken als mensen clickbait van iets proberen te maken. Dat kan frustrerend zijn. Maar tegelijkertijd is dat helaas de wereld waarin we leven. Dus ja, ik moet gewoon letten op wat ik zeg en op hoe ik het zeg, zodat mijn woorden niet verdraaid kunnen worden.”

In het boek staat dat je het document met social media-richtlijnen van het team nog niet hebt ondertekend. Heb je dat inmiddels gedaan?

Lachend: “Nee, nog niet! Ik ga het doen, komt goed!”

De Red Bull Racing-monteurs met links Calum Nicholas.

Foto door: Red Bull Content Pool

Als het aantal races op de Formule 1-kalender ter sprake komt, neemt Max het vaak op voor de monteurs. Hoe ervaar jij een seizoen bestaande uit 24 races? Ik las iets in het boek over een ‘grote last’.

“Nou, een grote last ten opzichte van toen ik begon in deze sport. Toen ik mijn eerste volledige seizoen in de paddock draaide, was ik 23. Op die leeftijd had ik met alle liefde 24 races gedaan. Maar ik heb nu een dochtertje. Vroeger waren de offers die ik qua privéleven bracht om dit werk te kunnen doen, puur mijn eigen offers. Het was een keuze die ik voor mijzelf maakte. Maar tegenwoordig zijn het het ook mijn partner en mijn dochter die enorme offers brengen, zodat ik het werk kan doen waar ik zoveel van houd. Het is dus niet zozeer dat de kalender een grote last is geworden. Het is meer dat de manier waarop ik erin sta, is veranderd, doordat ik ook nog andere dingen wil in het leven.”

Hoe gaat het combineren van het gezinsleven en het doen van 24 races per jaar je in de praktijk af?

“Een kalender met 24 races houdt in dat je bijna tweehonderd dagen van huis bent. Inclusief het voorseizoen en de test na de race in Abu Dhabi gaat het om ongeveer 190 dagen. Dat is ontzettend zwaar. En niet mogelijk zonder een zeer begripvolle partner. Vergeet niet dat een goede engineer of monteur meer geld kan verdienen buiten de autosport. Degenen die al jaren in de paddock rondlopen, doen het echter omdat het hun passie is. En het is heel erg lastig om te stoppen als je er eenmaal bent. Het is niet makkelijk om te zeggen: ‘Ik ben er klaar mee omdat we te veel races op de kalender hebben staan.’ Hoewel het soms erg zwaar is, keer je de sport waar je zoveel van houdt ook niet zomaar de rug toe.”

Wetende hoe waardevol je tijd thuis is, ga ik er vanuit dat je het boek vooral in hotelkamers en vliegtuigen hebt geschreven?

“Dat heb ik inderdaad geprobeerd. Al waren er genoeg avonden dat ik, nadat ik mijn dochtertje naar bed had gebracht, met de laptop op de bank ging zitten om nog een paar uurtjes te schrijven. Maar voor het overgrote deel is het inderdaad geschreven in hotelkamers en vliegtuigen. Maar ook op andere verloren momenten. Zo zijn we in China een uur onderweg naar het circuit. Dan tikte ik in de tussentijd wat op mijn mobiel, waarna ik de tekst later op de laptop verder uitwerkte. Het was niet altijd even makkelijk om te schrijven. Na een reeks lange dagen op het circuit die niet hadden opgeleverd wat we voor ogen hadden, was het soms moeilijk om de motivatie te vinden. Maar over het geheel genomen probeerde ik alle beschikbare tijd zo goed mogelijk te benutten.”

Het is maar goed dat je boek niet onder de International Sporting Code valt. Ik zag het F-woord meerdere keren voorbij komen.

Lachend: “Gelukkig krijg ik geen boete, maar laat ik verder maar niet ingaan op dat hele gebeuren over taalgebruik!”

Wordt er eigenlijk veel gevloekt in de garage?

“Om eerlijk te zijn, valt dat wel mee. Als er al wordt gevloekt, dan gebeurt het meestal met een lach. Al weet ik niet of dat het beter maakt of niet! Wacht: gelden die nieuwe regels ook voor ons in de garage? Het lijkt me toch niet dat we allemaal straks met een microfoon op rondlopen, zodat ze in de gaten kunnen houden of er gevloekt wordt? Nee, dat lijkt me niet. Ik denk dat we veilig zijn!”

Calum Nicholas bedient bij de pitstops de wheelgun rechtsachter.

Foto door: Red Bull Content Pool

Welke ambities heb je nog? Zou je interesse hebben in een hogere functie in het team?

“Dat is een lastige. Ik zit nog vol ambitie en denk dat ik nog wel meer kan bereiken binnen dit team. Maar dat zou wel een enorme commitment van mij vragen. Stel dat ik een leidinggevende functie zou willen hebben, dan verplicht ik me waarschijnlijk aan nog een decennium in de Formule 1-paddock en alles wat daarbij komt kijken. Dat is nogal wat. Daarbij ben ik erg blij in mijn huidige rol. Ik heb al veel meer bereikt dan ooit voor mogelijk had gehouden, toen ik voor mezelf besloot dat dit iets was wat ik wilde doen. Hoewel ik niets uitsluit, bekijk ik het voorlopig dus stap voor stap.”

In je boek noem je andere uitdagingen in de autosport die je interesse hebben, zoals de 24 uur van Le Mans, die je al twee keer gedaan hebt, maar ook WRC en Dakar.

“Zoals de coureurs het wel eens hebben over de Triple Crown, zijn dit dingen waar ik wel eens aan denk. Ik heb altijd een zwak gehad voor rally en heb eerder een heel fijne tijd gehad in de WEC-paddock. Ik zie dat allemaal als mogelijke dingen voor de toekomst. En als ik maar één ding mag kiezen, dan zou het Dakar worden. Dat lijkt me een ongelofelijk avontuur en iets waar ik enorm veel van kan leren.”

Heb je weleens aan een carrière bij de televisie gedacht?

“Dat is zeker iets wat ik heb overwogen. Zoals ik zei, bekijk ik het stap voor stap. Ik ben nu vooral erg benieuwd wat het seizoen 2025 gaat brengen. Het zou wel eens een heel spannend jaar kunnen worden. We gaan het zien. Maar zoals ik eerder aangaf: ik sluit op voorhand niets uit.”

Ben je er al een beetje gewend dat je in de podcasts en dergelijke niet alleen meer teamlid van Red Bull Racing wordt genoemd, maar ook auteur?

“Nou, weet je, ik heb daar nog wel moeite mee. Nadat we het boek hadden aangekondigd, zei mijn manager tegen me: ‘Je moet in je bio op Instagram vermelden dat je auteur bent.’ Ik moest dat wel even laten bezinken. Ik denk dat het gevoel dat ik een schrijver ben pas echt zal komen als we het boek op 21 februari presenteren. Onlangs had ik voor het eerst een fysiek exemplaar van het boek in handen. Dat was wel een momentje hoor. Twee jaar geleden begon ik met schrijven en nu is er een boek! Dat ik auteur ben, moet echter nog wel indalen.”

Het boek ‘Life in the Pitlane: My Journey to the Heart of F1’ van Calum Nicholas is nu als  en te bestellen als papieren boek, luisterboek en e-book.

Life in the Pitlane, het boek van Red Bull Racing-monteur Calum Nicholas.

Foto door: Piatkus

Kenteken melden